Enver abim buyurdular ki;
Yine bir defasında Mübarekler buyurdular ki; Mahşerde çok büyük azab olacak, güneş çok alçaklara inecek, herkes buram buram terleyecek, hatta diyecekler ki, Ya Rabbi, kaldır bu azabı üzerimizden, cehennemse cehennem azabı, dayanamıyoruz, diyecekler o güneşin altında. Efendim buyurdular, o esnada bazı insanlar köşklerde kurulacaklar, Arş-ı âlânın altında gölgelenecekler, diyecekler ki bunlar hangi Peygamberler? – Diyecekler ki, bunlar Peygamber değil, bunlar Ümmet-i Muhammed mensubları, onlara verilen köşk bunlar. Peki bunlar dünyâda iken ne amel işlerlerdi?, ne hususiyetleri vardı? – Onlar öyle mü’min insanlardı ki, birbirlerini severlerdi, birbirlerinin yüzlerine muhabbetle bakarlardı. (Hadis-i Şerif efendim buyurdular) Ahirette, mahşerde herkes sıkıntıda iken, mü’min kardeşine muhabbet nazarı ile bakanlar, onları sevenler, arş’ın altında gölgelenecekler. Niçin Hocamız bütün abilere hep aynı nasihati söylüyorlar? Her zaman aynı şeyi söylüyorlar? Aman kardeşim birbirinizi sevin! Birbirinizi kırmayın! Birbirinizin gıybetini yapmayın! Birbirinizi üzmeyin! Bu köşkler vaad ediliyor onun için. Köşkler mü’minlere vaad edilmişdir. Yeter ki biz bu nasihatlere uygun yaşıyalım.