Enver Abim buyurdular ki;
İtaat etmek zordur, peki demek zordur. Çünki, iki tane büyük engeli vardır. Bu iki tane engeli aşmak çok zordur. Bir tanesi, insanın nefsi. Mübarek Hocamız buyurmuşlardı ki “Allah rahmet eylesin”; İnsan ölmeden evvel, ondan çıkacak en son huy başkanlıktır, baş olma sevdasıdır. Hatta bir gün bir misal verdiler. Biri helâya girmiş, ibrikler var, bir tanesini yanına alacak. İbrikçi demiş, onu değil ikinciyi alacaksın. İkinci ibriği almış, çıkarken demiş ki, birinci ile bu ikinci arasında ne fark var? İbrikçi; Benim dediğim olacak, burası bana ait, ben ne dersem onu yapacaksın, demiş. Yoksa su yok. Yani, benim dediğim olsun. İtaate, peki demeye, nefs şiddetle karşı. Bir de ayrıca fitne var içeride. O fitne, akıl. Kavuşuyorsun, her şeye inanıyorsun, gemiye biniyorsun, bir şey söyleniyor, bu yanlış diyorsun. Niye? Çünki akıl içeride duruyor.