Enver abim buyurdular ki;
Mübarekler kitaplarında buyuruyor ki; Müşrikler, iki kötü huyları sebebi ile Müslüman olamamışlardır. Biricisi inat, ikincisi kibrdir.
Mübarekler buyurdular ki; Sevgi itaattir. Ben Mübarekleri seviyorum diyorsun, dediğini yapmıyorsun, bu olmadı. Seviyorum diyorsun, niye kitaplarını okumuyorsun o zaman. Onlar bin defa buyurdular ki; bizi kitaplarımızın satırları arasında bulurlar. Ben Mübarekler ile görüşmek istiyorum. Bir saat kitap okusan, yarım saat görüşmüş gibi sevap kazanırsın ve görüşmüş olursun. Yazışma, konuşmanın yarısı kadardır. Bir saat kitap okuyan, yarım saat onlarla görüşmüş gibi olur. Peki dahası nedir? Sevgi, onların yolunda olmaktır. Peygamber efendimizin “sallallahü aleyhi ve sellem” yolunda olmak… İslamiyet, bu demektir. Kimin yolunda olursan, ahirette onunla beraber olursun. Allah ayırmasın. Mübarekler birgün buyurdular ki; İnsanlar ahirete çok alacaklı gibi gidecekler. Ben senden alırım, ben şöyle, ben böyle… Fakat borçlu çıkabilir. Oradan dönüş de olmaz. Onun için, en iyisi öbür tarafa helalleşerek gitmek. Borçlu çıkmak da var. Sakın ha, hiç kimseye karşı, ben bunu senden ahirette alırım demeyin. Bir gıybet edersin, onun hakkı daha çok geçer. O zaman müflis olur insan. El mer’u mea men ehabbe, Mübareklerden bunu çok duydum.
ali zeki osmanağaoğlu