Enver abiler buyurdular ki;
Birgün birisi abdest almak için çeşmeye gitmiş. Tesavvuf bu; o çeşmenin ağzına bir parça çamur gelmiş. Çamuru eline almış. Çamur mis gibi. Demiş ki, sen ne biçim çamursun, hiç çamura benzemiyorsun. Mis gibi kokuyorsun. Kimsin sen. Çamur demiş ki, ben çamurum, çamur neyse ben oyum. Ama bir müddet bir gül ağacının dibinde bulundum, o gülün kokusu bana sindi, senin eline geldim. Koku benden değil. Koku, beraber bulunduğum o gülden geliyor. İşte dinin esası bu. İnsan kiminle konuşursa, onun o kokusunu alır, neye bakarsa onun kokusu ona gelir. Habis insanlarla, habis işle uğraşanlar habaset kokar, Müslümanlarla beraber olanlar mis gibi kokar.