Huzurpınarı ailesinin muhterem üyelerinin Cum’a gününü tebrik eder, müstecâb dualarınızı istirham ederiz efendim.
Allahü tealaya emanet olunuz efendim
ali zeki osmanağaoğlu
Geçmiş zaman olur ki, hayali cihan değer….
Bâzı hatıralar vardır ki, kalblere nakşeder.
O hatıraları hatırlamak, Cennet hayatı yaşamak gibidir…
2007 senesi, Haziran ayının 4 ü…
Enver abim İhlas Holding’de Kendilerinin de namaz kıldıkları (odalarının bulunduğu kattaki) mescidde ikindi namazına, Huzur Pınarına hizmet eden arkadaşları davet etmişlerdi. Ayrıca kalabalık bir cemaat vardı.
O gün Enver abiler buyurdular ki;
Selamün aleyküm. Ali hoş geldin. Getirdiğin arkadaşları ayağa kaldır göreyim. Bunlar Huzur Pınarı. Bunlar çok hizmet ediyorlar. Bunlar bizim dava arkadaşlarımız. Allahü teala muvvafak-ı bil hayr eylesin. Hoş geldiniz, sefa geldiniz, mübarek olsun..
En aziz, dünyanın en şerefli, en kıymetli insanı Muhammed aleyhisselamdır. Neden, çünki peygamberlik görevi Onda. Peygamber efendimizin “sallallahü aleyhi ve sellem” dünyayı teşrif etmelerinin sebebi, insanlara dünya işlerini öğretmek değildi. Zifiri karanlığı aydınlığa çevirmekti. Bir insan kör ise, her tarafı siyah görür. Hazret-i peygamberin “sallallahü aleyhi ve sellem” gelme sebebi, o kör gözleri açmak ve ışığa kavuşturmaktır. Ondan sonra renkler, şekiller görülebilir. Güneşi istediğiniz kadar tarif edin, insan kör olduğu müddetçe inkar eder. Mektubat’ta buyruluyor ki; Kör görmezse güneşin suçu ne. Büyüklerin bize en büyük iyiliği, kör olan gözlerimizi açtılar. Karanlıkta insanlar birbirine çarparlar. Dolayısıyla biz birbirimize çarpmayız. Neden? Çünki ışığın altındayız. Ama o ışıktan mahrum kalırsak birbirimize çarpmaya başlarız. Sonra da kalp kırarız, sonra da şefaatten mahrum kalırız. Sonra hesap sorarlar; siz ışığa kavuştuğunuz halde, eğriyi doğruyu öğrendiğiniz halde, mayını gösterdiğimiz halde, niye çarptınız mayına derler. Haşa zulmetmez kuluna hüdası, herkesin çektiği kendi cezası. Onun için ne yaparsanız kendinize yaparsınız. İyilik yaparız kendimize yaparız, kötülük yaparız kendimize yaparız. Severiz, kendimize yaparız. Sevmeyiz, kendimize yaparız. Kızarız, kendimize yaparız. Bir mübarek zat öyle buyuruyor; Allahü tealanın size nasıl muamele etmesini istiyorsanız siz de onun kullarına öyle muamele edin. İnsanın en büyük dostu Allah, en büyük düşmanı nefsidir. İnsan dostla düşman arasında gidip gelmektedir. Biraz öyle, biraz böyle ama en sonda çizginin ne tarafında ise orasıdır. O bakımdan daima Allahü tealaya yalvarmak lazım ki; Allahümme yâ mukallib-el-kulûb, sebbit kalbî alâ dînik. Ey kalpleri iyiden kötüye, kötüden iyiye, doğudan batıya, batıdan doğuya çeviren Rabbim, benim kalbimi senin razı olduğun yerde sabit kıl. Çok önemli! Bu kalp dönektir. Ve bu kadar çok tehlikeli, çok dönek olan, insanı her an felakete götürebilecek olan bu kalbe nasıl güvenebiliriz. Çünki, fırıldak gibi dönüyor. Hani civa durmaz ya yerinde, kayar gider… İnsanın kalbi de böyledir, bulunduğu yere çabuk intibak eder. Onun için büyüklerimiz buyuruyorlar ki; Eğer kurtulmak istiyorsanız kurtulanlarla beraber olun ki kurtulabilesiniz. Takdir-i ilahi tabii.
Dünyada en zor şey emir olmaktır. Birgün peygamberimiz “sallallahü aleyhi ve sellem”, bir odada sohbet ediyormuş. Odada adım atacak yer yoktu, çok doluydu. Derken, bir aşiret reisi geldi. Baktı, içerisi çok kalabalık. Kapının eşiğine oturdu. Peygamber efendimiz “sallallahü aleyhi ve sellem”, gördü ve o aşiret reisine dedi ki; Kalk, buraya gel. Mübarek hırkasını çıkardı, dörde katladı ve yere koydu. Dedi ki; Benim hırkamın üzerine otur. O aşiret reisi hırkayı aldı, üç kere öpüp başına koydu. Dedi ki; Ya Resulallah hâşâ. E’ûzü billâhi mineşşeytânirracîm. Hırkayı geri verdi. Ama cenab-ı Peygamber “sallallahü aleyhi ve sellem”, Eshab-ı kiram’a büyük bir ders verdi. Hırkasını çıkardı, dörde katladı, buyur otur dedi. Tabii herkes dondu kaldı ve şu hadis-i şerifi irad buyurdu; Eğer insanları idare eden bir yönetici, idareci aranıza gelirse ona hürmette kusur etmeyin. Bu gerçek… Onun için, eğer insanları idare eden birisi, kim olursa olsun; ister vali olur, ister belediye başkanı olur, kim olursa olsun. Emir bu, ona hürmette kusur etmeyin.
– devamı haftaya –
Fi emanillah