Enver abiler buyurdular ki;
Son nefes gelinceye kadar, hiç kimse halinden emin olmasın. Hafv ve reca dediğimiz o korku ve endişeyle, ümitle yaşamakta fayda vardır. Çünki cenab-ı Peygamber ‘aleyhissalatü vesselam’ buyuruyor ki; Öyle haller vardır ki, bir mü’minin Cennete gitmesine bir zır’a kalmıştır, yani şu kadar bir yer kalmıştır, onu da hallettikten sonra artık Cennete gidecektir, orada bir nefsinden, huyundan, tüyünden bir kelam eder, küfre girer. Bütün ömrü ibadetle geçtiği halde, sonunda Cehenneme gider. Hadis-i şerif bu. Öyle insanlar vardır ki, bütün ömrü küfürle, papazlıkla, zulümle geçer. Ölümüne bir zır’a kala bir kelime-i şehadet getirir, tam bir dönüş yapar, Allahü teala onu Cennetine kor.
Mü’minler bir araya geldikleri zaman, hiç konuşmasalar, hiç laf etmeseler, kalpten kalbe akan nuru, kalpten kalbe akan sevgiyi, kalpten kalbe akan güzelliği zapt edemezler, frenleyemezler. Kötü insanlarla bir araya gelince, onların habasetini frenleyemezsiniz, sizin kalbinize sıkıntı verir. Çok sıkıntı verir.