Hocamız Hüseyin Hilmi Işık Efendi’nin “rahmetullahi aleyh” talebelerine yaptıkları nasîhatlerinden:
26-
Efendim, bir mü’mine yapılacak en büyük iyilik ne olabilir! Kitâb vermekden sonra, ya Rabbi, bu mü’mini afv ve mağfiret eyle diye, duâ etmekdir. Çünki afva uğramazsa, mahvolur. Peki afv edilmesi için nasıl duâ edeceğiz! Efendim, bir duâ var, bu duâyı kim okursa, Adem ‘aleyhisselâm’ dan itibâren o güne kadar vefat etmiş ne kadar mü’min, mü’minât varsa, hepsi onun da afv ve mağfireti için duâ ederler. Nedir o! Rabbenağfirli veli vâlideyye veli üstâziyye velil mü’minîne vel mü’minât vel müslimîne vel müslimât el ahyai minhüm vel emvât. Ya Rabbi, beni afv ve mağfiret eyle. Annemi, babamı afv et. Hocalarımı afv et. İster hayâtda, ister vefat etmiş olsun, ne kadar müslimân varsa, onların da hepsini afv et. Onlar da, ya Rabbi, afv ve mağfiretimiz için bu mü’min nasıl bize duâ etdiyse, ya Rabbi, sen de onu afv et, derlermiş. Sonra öbür tarafa gidersin, defterine yapmadığın tonlarca sevâb gelmiş.
– devamı var –