Hayr-ün Nessâc hazretleri “rahmetullahi aleyh” bir gün evinde oturuyordu. Kalbine; “Cüneyd-i Bağdâdî kapıdadır. Çıkıp karşılayayım” diye bir düşünce geldi. “Fakat o buraya gelmez. Kalbime gelen düşünce vesvesedir” deyip o düşünceyi kalbinden attı. Biraz sonra aynı düşünce yine geldi. Yine attı. Üçüncü defâ gelince; “Çıkıp bakayım” dedi. Çıktı, hakikaten Cüneyd-i Bağdâdî hazretleri kapıda idi. Ona selâm verdi ve; “Ey Hayr! Kalbine ilk geldiği zaman niçin kalkıp kapıyı açmadın? Mü’minin kalbine ilk gelen düşünce rahmânîdir. Fakat mel’un şeytan hemen arkasından bir vesvese verir ve kalbe gelen düşüncenin yapılmasına mani olur” buyurdu.