Bir Ramazan-ı şerif günü bir Hocaefendi, vaaz vermek için bir kasabaya gider. Öğle namazından sonra kürsüye çıkar. Fakat cemaatin hepsi camiden çıkar, sadece bir seyis kalır. Vaaz verip vermeme konusunda düşünen hoca, sonunda seyise sorar: “Buradaki tek kişi sensin. Ne yapayım, vaaz vereyim mi?”
Seyis cevap verir: “Hoca, ben basit bir insanım, bu konulardan anlamam. Fakat ahıra gelseydim ve bütün atların kaçıp bir tanesinin kaldığını görseydim, yine de onu beslerdim”
Bu sözlere hak veren hoca vaaza başlar. İki saatin üzerinde konuşur durur, vaazdan sonra sorar:
“Vaazımı nasıl buldun?”
Seyis cevap verir: “Hoca, sana daha önce basit bir adam olduğumu ve bu konulardan pek anlamadığımı söylemiştim. Gene de, eğer ahıra gelip biri dışında bütün atların kaçtığını görseydim, onu beslerdim, ama elimdeki bütün yemi ona verip hayvanı çatlatmazdım” der.