CENNET YOLU İLMİHÂLİ
ÎMÂNIN TAFSÎLİNE DÂİR
3
Şehâdet getirmenin yüzotuz kadar fâidesi vardır. Ammâ dört şeyden biri bulunursa, fâidesi yokdur. O dört şey: Şirk, şek, teşbîh, ta’tildir. Şirk, Allahü azîm-üş-şânın zâtında birşeyi ortak koşmağa denir. Şek, dinde meks etmeğe (durmağa, tevakkuf etmeğe), teşbîh -vehmen- Allahü teâlâyı bir mahlûka benzetmeğe, ta’til, (Allah âleme karışmaz, her şey vakti geldikde, kendi tabîatiyle olur) demeğe denir.
Ve dahî, yüzotuz fâidenin, otuzu bu mahalde zikr olunmuşdur: Otuzdan beşi, dünyâda ve beşi, ölürken ve beşi, kabrde ve beşi, arasâtda ve beşi, Cehennemde ve beşi, Cennetdedir. Ammâ dünyâda olan beş fâide:
1- Adı güzel çağrılır.
2- Ahkâm-ı islâmiyye kendisine farz olur.
3- Boynu kılıncdan kurtulur.
4- Allahü azîm-üş-şân, ondan râzı olur.
5- Cümle mü’minler, ona muhabbet eder.
Ölürken olan beş fâide:
1- Azrâîl “aleyhisselâm” ona güzel sûretde gelir.
2- Yağdan kıl çeker gibi, rûhunu alır.
3- Cennet kokuları gelir.
4- İlliyyîne çıkar, müjdeci melekler gelir.
5- Merhabâ yâ mü’min! Sen Cennetliksin denir.
Kabrde olan beş fâide:
1- Kabri geniş olur.
2- Münker ve nekir güzel sûretde gelir.
3- Bir melek ona bilmediğini ta’lîm eder.
4- Allahü azîm-üş-şân bilmediğini hâtırına getirir.
5- Cennetdeki makâmını görür.
– devamı var –