Enver abim buyurdular ki;
Sevgi dâimâ yukarıdan gelir. Allahü teâlâ Kur’ân-ı kerîm’de buyuruyor ki: Radıyallahü anhüm ve raduanh. Ya’nî, Allah onlardan râzıdır, onlar da Allahdan râzıdır. Cenâb-ı Hak kendisi buyuruyor, Allah onlardan râzıdır, onlar da Allahdan râzıdır. Dolayısıyla, birgün Amerika’da Ebubekir Ali var, Türkiye’ye ilk geldiği zemân, Mübârekleri görmek için geldi. Efendim, Gana’dan Ebubekir Ali sizi ziyâret etmek istiyor, dedim. Nerede kalıyor, buyurdular. Bir arkadaşın evindeydi, Mübâreklerle oraya ziyârete gitdik. Benim ismimi hemen söyleme, ben ne zemân söyle dersem, o zemân söylersin, buyurdular. Mübârekler buyurdular ki; Sor bakalım, Allahı seviyor mu? Ben de sordum. Çok seviyorum, dedi. Peygamberimizi ‘aleyhissalâtü vesselâm’ seviyor mu, buyurdular. Elbette seviyorum, dedi. Peki, Onun vârislerini, bu yolun büyüklerini seviyor mu? buyurdular. Seviyorum ki, zâten görebilmek için geldim, dedi. Eğer siz Onlara bir adım yaklaşırsanız, Onlar size bin adım yaklaşır, buyurdular. Ben ömrümde böyle bir manzara görmedim. Adam yerinden fırladı, Mübâreklerin kucağına sarıldı. Karşısındakinin Mübârekler olduğunu anlayınca şaşırdı. Sonra, bir sohbet, bir sohbet.. Netîce: Efendi hazretleri buyurmuşlar ki; Biz emeği boşa vermeyiz.
ali zeki osmanağaoğlu