Enver Abim buyurdular ki;
Mübarekler bir gün; “Kardeşim, Efendi hazretlerinin elinin değdiği yerden bin sene feyz gitmez. Elhamdülillah efendim, bu el Efendi hazretlerinin eline değdi ve onun elini öptü. Bu elde feyz vardır” buyurdular. Mesela, hanımanne Efendi hazretlerinin elini, küçük çocukken çok öpmüştür, çok sohbette bulunmuştur”. Hanımanne küçük çocukken Efendi hazretleri onu yanına çağırmış. Yanına oturtmuş ve not defterine bir not yazmış, eline vermiş. Hanımanne de bu notu babası Ziya beye getirmiş. Ziya bey bu notu okuyunca “bu çok kıymetli, bunu cüzdan içine koyayım da zayi olmasın” demiş.
Efendi hazretleri orada buyurmuşlar ki:
Nefise-i Sîret, hasene-i sûret, rü’yet-i âliyyesiyle müşerref olan zevât-ı kiram bahtiyardır. Yani (Nefise Siret’in mübarek, güzel yüzüne bakmakla şereflenen mübarek zatlar ne bahtiyardır.) Enver abi hanımannenin yüzüne de baktı, elini de öptü.
ali zeki osmanağaoğlu