Enver abim buyurdular ki;
Mübareklerin hayattayken ve hatta şimdi memattayken en mutlu oldukları şey, İslamiyetin yayılması, kitapların okunmasıdır. Çünki, mübarek Hocamız ‘kuddise sirruh’ buyurdular ki; Tam İlmihâl Seadet-i Ebediyyeyi okuyan, âlim olur. İçindekileri yapan, evliya olur. Başka neye ihtiyacımız kaldı? İş budur!
Mübarek Hocamız buyuruyorlar ki; İki insan ölümü hatırlayamaz. Birincisi, namaz kılmayan. İkincisi, harama devam eden. Onun için, ölümü hatırlamak, bir velinimettir. Çünki o, hem günahlarını döker, hem seni Allahü tealaya yaklaştırır. Kalbin Allahü teala ile, Allahü tealanın sevgisi ile dolması lazımdır. Bu, şarttır. Maalesef onun yanına dünya sevgisi, para sevgisi; iyiye alamet değildir.