Enver abim buyurdular ki;
Çalışmak, para kazanmak Allah için, Allah rızasını kazanmak için olursa, aynı, namaz kılmak gibi ibadet olur. Kendi menfaati için olmayacak. Çünki, Allahü teala menfaatini bırakanları sever. Allahü teala menfaatini bırakanları sevdiği için, kullar da onu sever. Eshab-ı kiramın hepsinin işi, ailesi vardı. Fakat bir gittiler, bir daha geri dönmediler. Menfaatlerini bıraktılar. Mübarekler buyurdular ki; Enver’in kalbinde zerre kadar dünya menfaati olsa, hiçbir arkadaşımız Onu sevmez. Allah için çalışana bir şey denmez. Birgün Peygamber efendimiz ‘aleyhissalatü vesselam’ sohbet ederken, biri hızlıca oradan geçti. Ya Resulallah, ne nasipsiz birisi. Buraya gelip dinlese ya, dediler. Öyle söylemeyin. Eğer Allah için gidiyorsa, ona bir şey denmez. Eğer nefsi için gidiyorsa, onun için felaket olur, buyurdular. Hepimiz, bütün arkadaşlar, Allah rızası için çalışıyoruz.