Enver abiler buyurdular ki;
Birgün arkadaşın biri geldi, hanımından boşanmak istediğini söyledi. Onları kurtarmak için yalan söyledim. Biraz kalbime doğuyormuş gibi düşündüm. Enver ağabey ya, dediği çıkar. Ona, yahu sen boşanmaktan bahsediyorsun. Allah bilir ki, kalbime şöyle doğuyor, senin bir aylık ömrün ya var, ya yok, dedim. Arkadaş son derece telaşlandı. Hemen eve koşmuş, hanımıyla helalleşip gusül abdesti almış, tövbe etmiş. O kadar sessiz bir kimse olmuş ki, onun bu sessizliğinden hanımı rahatsız olmuş, sana ne oldu, demiş. O da, sus, demiş. Bir ay sonra karşılaştık, ben o arkadaşa ne dediğimi bile unutmuştum, hatırlatınca güldüm. Nasıl, kavga gürültü var mı, boşanmayı düşünüyor musun, dedim. Vazgeçmiş. Kendisine durumu anlattım. Bundan sonra bu arkadaş bir kaç tane çocuk sahibi oldu.