ali zeki osmanağaoğlu
Geçmiş zaman olur ki, hayali cihan değer….
Enver abiler, “İnsanların hayırlısı insanlara faydalı olandır” hadis-i şerifini kendisine düstur edinmişti. Herkese her zaman iyilik ederdi. İnsanların hem dünyalarına hem ahiretlerine faydalı olmağa çalışırdı. “Herhangi bir insana bir iyilik etmek, gökten lamba olarak yere inse, bu iyilikten hasıl olan nur o kadar parlaktır ki; güneş onun yanında çok sönük kalır. Hele bu hizmet ile bir insanın hidayetine sebeb olunursa kıymeti hiç ölçülemez” buyururdu. “İnsanların dünyalarına hizmet etmek elbette çok kıymetlidir ama ahiretlerine hizmet etmek daha kıymetlidir” buyururlardı. Yetiştirdiği talebelerine de, insanlara faydalı olmak, herkese iyilik etmek için telkin ederler, hiç kimseyi kırmamak lazım olduğunun ehemmiyetini anlatırlardı. Dünyanın geçici olduğunu, ahiretin ebedi olduğunu, ahiret için her zaman hazırlıklı olmak lazım olduğunu anlatırlardı. Bugün için insanlara en faydalı olabilmek, Ehl-i sünnet itikadını anlatan kitabları vererek, mesela “Tam İlmihal Seadet-i Ebediyye” kitabını vererek olabileceğini anlatırlardı. Talebelerine ve sevenlerine; “mutlaka belli zamanlarda biraraya toplanıp kitap okuyun, büyüklerden bahsedin” buyururlardı ve bu şekilde toplanan arkadaşları, zaman zaman davet ederler, onlarla sohbet ederlerdi. Bize de 1984 senesinde böyle bir vazife vermişlerdi. Arada bir bu arkadaşları getir, göreyim buyururlar, onlarla hususi sohbet ederlerdi. İyi insan yetiştirilmesine çok ehemmiyet verirler ve teşvik ederlerdi. Hatta zaman zaman kimler geliyor diye sorarlar, bazılarını hususi olarak görmek isterlerdi. Birkaç sene sonra abim İhlas polikliniğini açarken, bizim de orada çalışmamızı istemişti. Birgün Enver abiler, abim ve ben üçümüz beraberdik. Abim, Enver abilere poliklinik ile ilgili bilgi veriyordu, şu şu şu doktorlar geliyorlar, bakalım Ali ne yapacak dedi. Enver abiler buyurdu ki; “Ali mekteb açtı, yerinde kalacak, insan yetiştirecek.” Ve bizim muayenehanenin maddî manevî hizmet yeri olduğunu anlattılar. Kendilerinin de defalarca teşrifleriyle müşerref olduk. Her defasında, layık olmadığımız şekilde, üzerimizde olmayan vasıflarla iltifatlar ederek teşvik ederlerdi. Cennetde beraber bulunmak için dua ederlerdi…
Enver abilerde insanlara karşı öylesine derin bir muhabbet ve merhamet vardı ki, anlaşılamaz bir sabırla, herkes kurtulsun, ahiretde hiç kimse yanmasın diye fevkalade bir gayretle uğraşırlardı. Bunun için de, her türlü sıkıntıya sabr ederlerdi. Hiç kimsenin, hatta kendisine kötülük yapanların dahi kalbini kırmazlardı. Yetiştirdiği talebelerine de, böyle olmak lazım olduğunu nasihat ederlerdi.
Enver abiler, asırlarda ender yetişen çok müstesna bir insandı. Allahü teala rahmeti ile merhameti ile muamele eylesin inşallah.
Fî emanillah