Enver abiler buyurdular ki;
Benim güleryüzlü olmam sûni değildir. İçimden geliyor. Suni, ne zaman, ne kadar gülebilirsiniz? Fakat asıl benim neş’em; ölüme ve sonrasına hazırlanan bir insanın rahatlığı ve huzuru içindeyim. Acelem ve telaşım yok. Ahiret hallerini düşündükçe dünya üzüntülerini görmezden geliyorum ve cenab-ı Hakk’ın bu kadar büyük nimetleri karşısında isyankâr olmaktan korkuyorum. Her ne kadar dertlerim, üzüntülerim varsa da kavuştuğum nimetler daha büyük olduğu için Allah’ıma şükür olarak güleryüzlü oluyorum, bu bir. İkincisi, Hazret-i Peygamber “aleyhissalatü vesselam” buyuruyor ki: “Verecek birşeyiniz yoksa güleryüz verin, o da bir sadakadır.” İnsanları üzmekten korkuyorum, çünkü bir hadis-i şerif vardır: “Allah’ın kullarını sevindiren Allah’ı sevindirir”. İmam-ı Rabbani hazretleri buyuruyorlar ki: “Küfürden, yani Allah’a isyandan sonra en büyük günah, neş’eli bir kalbi kırmaktır”.