Enver abiler buyurdular ki;
Bir hadis-i şerif var; Peygamber efendimiz “sallalahü aleyhi ve sellem” buyuruyorlar ki; ”Muteber olan işin sonudur.” İşin sonu ölümdür. Mübarekler buyuruyorlar ki; Bir iş muhakkaksa siz onu olmuş bilin. Birgün gelecek ve herkes birer birer öbür tarafa gidecek. Cenab-ı Hak güzel gitmeler nasib etsin. Mübarekle, arkadaşlarımızın bir tanesi bine bedel buyurdular. Hatta en ednası diğerlerinin en âlâsından daha âlâdır buyurdular. İki şeyin kıymetini iyi bilin. Bir, ilmihal, iki,arkadaşlarımız. Hiçbir arkadaşımız hiçbir arkadaşımıza Allah için gücenemez. Nasıl gücensin ki o da Müslüman o da müslüman. Ama güceniyorsa o zaman nefsi için güceniyor. Nefs, Allahü tealanın düşmanı. Allahü tealanın rızasını bırakıp da nefsimizin rızasına mı bakacağız. Bir mümin bir mümine Allah için buğzederse imanı gider. Dargınlıklar, küskünlükler o zaman nefsani oluyor. Nefse düşman olmamız zaten emrediliyor. Hiç insan din kardeşini nefsi için kırar mı ?