Enver abiler buyurdular ki;
Mübarekler buyurdular ki; insanın ölürken beyni durur efendim, buyurdular. Nitekim beyin ölümü diyorlar… En son, en son, en son olarak, ruh kalpten çıkacaktır. Dolayısı ile kalbin ilim ile, bilgi ile alakası yok efendim. Onun sevgi ile alakası var. Eğer seviyorsa, sevdiğini andığı anda ruhu orada hazır olacağı için birinci imtihanı vermiş olur. Çok mühim. Dolayısı ile geçenlerde anlattım. Bir mübarek zat talebeleri ile oturuyor. Bir talebesi geliyor. O gelir gelmez diyor ki; Allah muhafaza etsin. Senden çok kötü pis bir koku geliyor, diyor. Hocam, Allah muhafaza etsin. Sabahleyin yıkandım. Abdestimi aldım, çamaşırımı değiştirdim, diyor. Hocası; hayır hayır, sende çok pis bir koku var, diyor. Bismillahirrahmanirrahim. Tabii diğer talebeleri de şaşırıyorlar. Hocası buyuruyor ki; çıkar şu cebindekileri. Talebe bir kitap koyuyor orta yere. Hocası; dur, yeter. Koku buradan geliyor. Nereden buldun bu kitabı? Nereden aldın bunu ? Talebe; almadım efendim. Yoldan gelirken işte bir arkadaşım; sen dindarsın. Dini çok seviyorsun. Bende bir kitap var. Çok faydalı, çok kıymetli dini bir kitap. Sana vereyim dedi. Ben de aldım cebime koydum. Hocası; kapağına bak diyor. Bir bid’at ehli yazmış. Allah adamı olmayan birisi yazmış. Sen içindekilere bakma, şu yazarına bak. Çünkü kitabın satırları arasında, yazarın ruhu var, ruhaniyeti var. Bu koku oradan geliyor, buyuruyor.