Enver abiler buyurdular ki;
Mübârek Hocamız buyurdular ki; İnsana en lüzûmlu şey havadır. Fekat Allahü teâlânın kudreti her an lâzımdır, buyurdular. Ya’nî o havadan da dahâ mühim. Her an hayâtda kalabilmek. Bu an nedir? Biz bilemeyiz. Sâniyenin kaç binde biridir. Her an bütün kâinat her an Allahü teâlânın varlığına muhtâc. Bu yüce Allaha karşı bu kadar isyân olur mu efendim? İnanılacak, akla gelecek iş değil. Her an ona muhtâcsın, O’nunla varsın. O’nun varlığıyla varsın! O seni yokdan var etmiş rızkını veriyor, her dürlü musîbetlerden koruyor. Buna mukâbil de istedikleri hiçin hiçi. Bir îmân edersen, inanırsan, Allah bir, Muhammed “aleyhisselam” hak dersen, ne kadar günâhkâr olursan ol şefâ’at var. Azâb var ama ebedî ateş yok.
Hocamız buyurdu ki: İyiliği kul eğer kırık kalble yaparsa, Hak indinde o amel makbûl olur.