Enver abiler buyurdular ki;
Rabia-i Adviyye “rahmetullahi aleyha” hazretleri, çok ağır hastalandı. Yanında hizmet edenler buyurdular ki; Anneciğim ne olur, siz herkese bir dua ediyorsunuz, o iyileşiyor. Bir de kendinize dua etseniz? Cevabında buyurdu ki; Size sevdiğiniz biri bir hediye gönderse, hediyeyi aldıktan sonra, kusura bakmayın bu hediyeyi kabul etmiyorum, iade ediyorum deyince onun kalbi kırılmaz mı? Bir hediye gönderdik, o da makbul olmadı. Karşı tarafa su-i zan ermemek için, demek ki biz on para etmiyoruz der. En azından üzülür. İşte Rabia-i Adviyye hazretleri buyuruyor ki; Beni yoktan var eden, her an varlıkta durduran Rabbim, bana bir hediye göndermiş. Ben nasıl, Ya Rabbi bu hediyeyi geri al, derim. Bu hastalık O’ndan geldi. Ben almadım. Çantama koymadım. Birinden de istemedim. Allahü teala öyle layık gördü. Rabia, sana bir hediye göndereceğim, dedi. Görüşelim bakalım sabır mı, isyan mı? Vallahi yapmam dedi. Rabbimin verdiği bu hediyeyi ben geri veremem, dedi. Maşallah.