Enver abiler buyurdular ki;
Bugün Mübarek hocamızın kabrini ziyarete gittim. Aynı hayatta olduğu gibi, çünki kimseyle konuşmadıkları için, gerek içerde gerekse dışarıda bütün günlük hadiseleri, ne olmuşsa tek tek anlatırdım. Hatta bir gün, ya efendim, çok ama çok başım ağrıyordu; fakat sizi böyle dinledikten sonra hiç başımın ağrısı kalmadı, buyurdular. Onların başının ağrısı geçtikten sonra.. Bugün yine ne varsa her şeyi anlattım. Hastaneden tut, polikliniğe kadar, inşaattan tut, Mücahid’in işlerine kadar hepsini anlattım. Çünki, ölü biziz, onlar değil. Zaten ruh, kınından çıkan kılınc gibidir. Kınından çıktığı için daha da keskin olur. Kınında yine dünya işeriyle meşgul oluyorlar. Ama çıktıktan sonra, hem de isimleri anıldığı yerde hâzır oldukları için.. Tabii inanmak ve sevmek şarttır. Sevgisizlik ve inançsızlıktan Allah muhafaza etsin.