Enver abiler buyurdular ki;
Allahü tealanın kullarının bir kısmı camiye gidiyor seviniyor, bir kısmı meyhaneye gidiyor seviniyor, sonunda herkes aynı kapıdan geçiyor. Mübarek Hocamızdan Allah razı olsun ki, bizi kardeş yaptı. Eğer onları tanımasaydık, nasıl birbirimizi sevecektik, birbirimizi tanıyacaktık, birbirimize muhabbet edecektik. Allahü teala buyuruyor ki; Siz İslamiyet gelmeden önce birbirinize düşman idiniz. Sabah akşam harb ederdiniz, İslamiyet geldi kardeş oldunuz. Nimet olarak bu size yetmez mi. Hakikaten Mübareklerin bu nimeti bize yetmez mi. Öyle seviyoruz ki birbirimizi, bazen insan anne, babasını sevemiyor o kadar. Kardeşini sevemiyor o kadar. Allah sevgisi hudutsuz, diğer sevgi hudutlu. Menfaat olunca en yakın akraba arasında düşmanlık başlıyor. Ama din kardeşliğinde paylaşılacak şey yok ki. Sadece artacak şey var. O da Allah sevgisi. Bunun için birbirimizin kıymetini bilelim.