Enver abim holdingde hasret yemeği adı ile abileri topladılar, huzurpınarına hizmet eden arkadaşlarımız da oraya davet edilmişti, Enver abim buyurdular ki;
-27-
Gittiğimiz zaman temmuz ayıydı çok sıcak, yanıyor ortalık. Mübareklerle gidiyoruz, araba tuttuk, on dakika yahut yarım saatte bir durduruyoruz arabayı, Fanta içiyoruz, orada da Fanta çok satılıyor. Neyse, gittik dediler ki bize, eski talebelerin kaldığı metruk odalar var, (ne pencere var ne kapı var) işte bir şey serdiler burada yatın dediler. Biz Mübareklerle yattık. Ama diyorum ben kendi kendime, uyumak doğru değil diyorum, çünki akrep girer, bir şey girer. Ben uyanık durayım, Mübarekler rahat rahat uyusunlar, bir şey olursa evelallah kahramanlık yaparım… Neyse aradan bir zaman geçti, gece 2’den sonra kapatıyorlar İmâm-ı Rabbânî hazretlerinin kapısını. Bir uyandım, Allah, ben daha bakarken, garip, uyumuş gitmişim. Mübarekler buyurdular ki; “yâ kardeşim, ben hiç uyumadım, bir hayvan bir şey gelmesin içeriye diye”. Biz bekleyecektik, Onlar bizi beklemişler..
-devamı var-