Huzurpınarı ailesinin muhterem üyelerinin, Cum’a gününü tebrik ederiz, müstecâb dualarınızı istirham ederiz efendim.
Allahü tealaya emanet olunuz efendim
ali zeki osmanağaoğlu
Geçmiş zaman olur ki, hayali cihan değer….
Bâzı hatıralar vardır ki, kalblere nakşeder.
O hatıraları hatırlamak, Cennet hayatı yaşamak gibidir…
Peygamber efendimizin sallallahü aleyhi ve sellem, yanına kolay yaklaşılırmış, herkes her derdini rahatça söyleyebilirmiş. Hatta “Sıkılma! Ben melik değilim, zâlim değilim. Kurumuş et yiyen bir kadıncağızın oğluyum” buyururlarmış ki, yanına gelenler sıkılmadan derdini söyleyebilirmiş.
Enver abimizin yaşayışı, halleri bu hadîs-i şerife de uygundu. Herkes yanına rahat girerdi ve rahatca konuşurdu. Camide saflarda sınıf farkı olmadığı gibi, Enver abimin kalbinde de Müslümanlar arasında sınıf farkı yoktu. “Lâ ilâhe illallah Muhammeden resulullah diyorsa, başımızın üstünde yeri vardır. Gözünün üstünde kaşın var diyemeyiz.” buyururlardı. Yaşlı ile yaşlı olur, çocuk ile çocuk olurdu. Herkesin frekansına göre konuşur, herkesin seviyesine inebilirdi. Herkesin anlayacağı şekilde konuşurdu. Herkesin derdine çare arar, herkesi rahatlatırdı. Kendinden hiç bahsettirmez, hallerini her zaman gizlerdi. Hocamızın en çok sevdiği ve tek vekili olduğu halde, kendisini bizim başımızda sadece bir abimiz olarak gösterirdi. Halbuki O bizim hem babamız, hem hocamız, hem rehberimiz, yol göstericimiz, hem dert ortağımızdı. Herkes ne derdi, sıkıntısı varsa, hiç çekinmeden sadece Ona anlatırlardı, çünki sadece çarenin oradan bulunacağını bilirlerdi. Hiç kimseyi aşağı görmez, küçük çocuklara da dava arkadaşım derlerdi. Dünyaya hiç kıymet vermezdi. İnsanlar ahiretde yanmasın derdinde idi. “Kediyi bile gözünüzün önünde ateşe atsalar dayanamazsınız, insanların yanmasına nasıl dayanılır” buyurmuşlardı. Hiç kimse cehenneme gitmesin diye uğraşırlardı. Talebelerini de bu düşünce ile bu zihniyetde yetiştirirlerdi. Talebelerinin kendi aralarında toplanmalarını, bir araya gelip dinden bahsetmelerini, kitap okumalarını tenbihlerler, bunun ehemmiyetine dikkat çekerlerdi.
…….. devamı haftaya inşallah.
———-
Enver abim bizim başımızda hem abimiz, hem babamız, hem hocamız hem rehberimiz, yol göstericimiz, herşeyimizdi.
Hava gibi, ekmek, su gibi her zaman ihtiyaç duyulan bir insandı.
Onun gibi biri gelmesi, yerinin doldurulması mümkün değildir.
Hayat onunla güzeldi.
Fî emanillah.