Halife Harun Reşid, Bağdat çevresinde adamları ile birlikte geziye çıktığı sırada, ağaç altında uyuyan bir adam görür ve yanındakilere; “Şu adamı uyandırın! Otların arasından çıkan bir yılan onu sokup öldürebilir.” der.
Uyandırılan adam bakar ki karşısında Halife Harun Reşid var. Ona şöyle söylenir:
– Sultanım! Neden uyandırdınız beni? Rüyâmda padişah olarak seçilmiştim. Tahtımda oturmuş çevreme ne güzel emirler veriyor, hizmetçileri çevremde koşturuyordum.
Harun Reşid gülerek cevap verir:
– Efendi! Uykudaki padişahlıktan ne olur ki, işte böyle gözlerini açınca padişahlık falan kalmaz, yok olup gider!
– Sultanım! Benim padişahlığım gözümü açınca yok olup gitti. Seninki de gözünü kapayınca yok olup gidecek, aramızda büyük bir fark mı var sanki?
Bu cevap karşısında düşünmeye başlayan Halife der ki:
– Efendi! Aslında uykuda olan sen değil benmişim. Ben seni yılandan kurtarmak için uyandırmıştım. Sen de beni saltanat gafletinden kurtarmak için uyarmış oldun.
Bundan sonra sıkça tekrar ettiği söz hep aynı olur: “Ey Harun! Gözünü kapayınca yok olacak saltanatına sakın güvenme!..”