Ebü’d Derdâ (radıyallahü anh) bir gün yoldan geçerken halkın günah işleyen bir kimseye sövüp küfrettiklerini gördü. Onlara: “Eğer siz bu adamın bir kuyuya düştüğünü görseydiniz onu kurtarmaya çalışmayacak mıydınız?” dedi. “Çalışacaktık,” dediler.
Ebü’d Derdâ (radıyallahü anh): “Öyle ise kardeşinize söveceğinize, sizi onun durumuna düşmekten koruyan Allah’a hamdedin,” dedi.
“Demek sen ona buğzetmiyorsun?” dediler.
Ebü’d Derdâ (radıyallahü anh): “Ben ona değil, onun ameline buğzediyorum. O, amelini bıraktığı zaman benim kardeşimdir,” dedi.