- İnsan ölürken bir hiç olduğunu anlar ve öldüğü vakit bir hiçtir. Yani dünyalık olarak her ne varsa ölüm esnasında hiç birini hatırlayamaz.
- İnsan ölürken beyni durur. Ruh en son kalbden çıkar. Onun için kalbin ilimle, bilgiyle alakası yoktur. Kalbinde sevgi varsa ruh o sevgi ile bedeni terk eder.
- İnsan yemek yemezse açlıktan ölür. İnsanın kalbi de gıdasını alamazsa bir gün ölür. Kalbin gıdası ilimdir.
- İnsan çok âciz iken neyine güvenip de kibirlenebilir.
- İnsan sevecek kimse bulamazsa, kitaplarından rûhen, gıyaben sevmelidir.
Hüseyin Hilmi Işık (rahmetullahi aleyh)