Muhammed Hâmid bin Tirmizî “rahmetullahi aleyh” hazretleri buyurdular ki;
İnsanların en kötü ahlâklısı, dostunu düşmanını ayırmayan ve sohbet ehlinden uzak yaşayandır.
Kalb ve vakit, insan için sermâyedir. Fakat kalbini kötü zanlarla, düşüncelerle meşgûl eder. Vaktini de boş şeylerle geçirir, zâyi eder. Bu ne acı bir hâldir. Sermâyeyi kaybedene kim kâr getirebilir.
Bir kimsenin bir müslümanı hor görmesi, îmân ve mârifet zayıflığındandır.