Ef’âl-i mükellefîn, dinimizin emirlerinden ve yasaklarından; akıllı olan ve bülûğ çağına giren Müslümanların yerine getirecekleri vazifelerin hükümlerini belirten dinî bir tâbirdir.
① FARZ: Allahü teâlânın, yapılmasını açıkça ve kesin olarak emrettiği şeylere denir.
② VÂCİB: Yapılmasının delili, farz kadar açık olmayan emirlere denir.
➂ SÜNNET: Peygamber efendimizin, yapılmasını övdüğü, yahut devam üzere kendisinin yaptığı, yahut görüp de mâni olmadığı şeylere denir.
➃ MÜSTEHAB: Peygamber efendimizin ara sıra yaptıkları ve sevdikleri, beğendikleri şeylere denir.
⑤ MÜBÂH: Yapılması emir olunmayan ve yasak da edilmeyen şeylere denir. İyi niyetle yapmak sevap olur.
➅ HARAM: Allahü teâlânın, yapmayın diye açıkça yasak ettiği şeylere denir.
➆ MEKRUH: Allahü teâlânın ve Muhammed aleyhisselâmın, beğenmediği ve ibâdetlerin sevabını gideren şeylere denir.
⑧ MÜFSİD: Dinimizde, meşru olan bir işi veya başlanmış olan bir ibâdeti bozan şeylere denir.
İslâm İlmihâli (1990 Baskı) S: 113-115