Sâbit bin Eslem “rahmetullahi aleyh” hazretleri Tâbiînin büyüklerindendir. Buyurdu ki:
“Bir müslüman Allahü teâlânın anıldığı yere, dağlar kadar günah ile girse, çıktığı zaman üzerinde zerre kadar bir günah kalmaz”
Allahü teala mahşer yerinde bir kuluna hesab soracağı zaman, buyururmuş ki;
“Ey kulum! senin hesabını ben mi göreyim, yoksa annen veya baban mı görsün”, O insan dermiş ki; “Ya Rabbî benim hesabımı sen gör, çünki, sen annemden de, babamdan da daha merhametlisin”.
“Ey kulum! senin hesabını ben mi göreyim, yoksa annen veya baban mı görsün”, O insan dermiş ki; “Ya Rabbî benim hesabımı sen gör, çünki, sen annemden de, babamdan da daha merhametlisin”.