Enver abim buyurdular ki;
Peygamber efendimiz “aleyhissalatü vesselam” buyuruyorlar ki; Ben bu dünyada iki insana gıpta ederim, imrenirim. Biri ilim sahibidir, cehaletle savaşır. İkincisi çok zengindir, fukaralıkla, fakirlikle savaşır. Ve ikisi de çok kıymetli hizmetler yapar. İlim erbâbı, ilim sahibleri bir nurdur, bir ışıktır. Cenab-ı Peygamber “aleyhissalatü vesselam” ilmi çok methetmiştir, âlimler çok methedilmiştir. Rütbe-tül ilm, a’ler-rüteb buyurulmuştur. Yani, İlmin insana verdiği rütbe, rütbelerin en yücesidir. İkincisi, fakirlik. Çok sıkıntılıdır, üzüntülüdür ama hâli vakti yerinde yerinde olup da Allahü tealanın verdiği imkanları fakir fukaraya dağıtan, onları yediren, içiren, besleyen, onlara iyilik eden, Allah indinde çok makbul bir insandır. Bu iki insana Peygamberimiz “aleyhissalatü vesselam”, Ben imrenirim, buyuruyor.
ali zeki osmanağaoğlu