Enver abim buyurdular ki;
Efendim, sabah namazına kalkarken çok neşeli kalktım. Bizim hanım dedi ki, ne oldu, hayırdır inşaallah? Şimdi Mübarekleri görüyordum dedim, çok neşeliydiler, çok sevinçliydiler, hatta ellerini verdiler, doya doya öptüm ve hayatımda hiç, yani 50 sene hiç duymadığım bir dua ettiler dedim. Ne o, ne buyurdular, dedi. Mübarekler buyurdular ki, Allah seni benden, beni senden ayırmasın! Amin de yahu! Bu vaziyette insan sevinmez mi? Velhasıl, onlar bizi bırakmıyorlar. Biz biraz kaytarıyoruz ama Mübarekler gene maaşallah bırakmıyorlar. Bazen ipi gevşetiyorlar, sonra bu kadar yeter diyorlar, geri çekiyorlar. Velhasıl, dünyada kim kimi severse, ahirette onunla beraber olacak. Bütün arzumuz ve ümidimiz inşaallah, onlarla beraber olmak. Bu hesabın, bu kitabın altından zor kalkarız…
Mübarekler buyurdular ki; Benim bu kadar başarılı olmamın sebebi, bir hadis-i şerife çok sıkı sarılmamdır. O da, helekel müsevvifun. Yani, yarın yaparım diyenler helak oldu. Ben hayatımda hiçbir işi sonraya bırakmadım.
ali zeki osmanağaoğlu